‘Laten wij daarom die onloochenbare waarheid, dat de kunst schoon moet zijn, gevormd moet zijn, vorm moet zijn, eens met rust laten.’
In zijn essay Démasqué der schoonheid (1932) rekende Menno ter Braak af met de kunstopvatting (l’art pour l’art) van de Tachtigers door hun heilige Schoonheid te demaskeren.
Je kunt het volledige essay lezen op de website DBNL: https://www.dbnl.org/tekst/braa002dema01_01/index.php
‘Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.’
In deze video bespreekt Jörgen de auteur Jacob Israël de Haan (1881-1924). Een onrustige schrijver die vooral wordt herinnerd als de auteur van Pijpelijntjes, de eerste Nederlandse roman waarin sprake is van een openlijke homoseksuele relatie. Later ontwikkelde hij zich als joods dichter tot de stem van de Nederlandse zionistenbeweging. Hij emigreerde naar Palestina, werd correspondent, raakte bevriend met Arabieren en had kritiek op de zionisten die zich daar gevestigd hadden. De Haan werd als verrader gezien en werd het slachtoffer van een politieke moord.
Besproken werken:
– Pijpelijntjes (1904)
– Pathologieën (1908)
– Het joodsche lied (1915)
– Het joodsche lied. Tweede boek (1921)
– Kwatrijnen (1924)
Belangrijkste bronnen:
Fontijn, Jan (2015). Onrust. Het leven van Jacob Israël de Haan. Amsterdam: De Bezige Bij.
Goossens, Johan (2007). Jacob Israël de Haans Pijpelijntjes en het uranismedebat rond 1900. Amsterdam: Universiteit van Amsterdam.
Hekma, Gert (2009). In de kast! De Haan: te groot voor ons kikkerlandje? In: Vooys, jrg. 27 nr. 3. http://www.dbnl.org/tekst/_voo013200901_01/_voo013200901_01_0041.php